Pierwsze rozwiązanie wiąże się z mniejszymi kosztami w momencie zakupu materiałów, jednak z upływem czasu wyrównują się one, gdy uwzględniona zostanie eksploatacja i konieczność wykonania prac renowacyjnych.              Na korzyść klinkieru przemawiają przede wszystkim doskonałe parametry techniczne. Ceglane elewacje uważane są za bardzo solidne, długotrwałe, niewymagające renowacji oraz podnoszące wartość materialną całego domu.

Wykonując renowację otynkowanej ściany można zdecydować się                na wykonanie elewacji z cegły. Takie rozwiązanie można wykonać na dwa sposoby.

Pierwszym z nich jest dobudowa warstwy osłonowej, w efekcie czego otrzymuje się ścianę trójwarstwową.

Taka konstrukcja przyczynia się do polepszenia właściwości termoizolacyjnych budynku, jednakże wymaga odpowiedniego dostosowania fundamentów;

Drugim rozwiązaniem jest zastosowanie klinkierowych płytek elewacyjnych, które po prostu nakleja się na właściwie przygotowane podłoże. 

Należy zaznaczyć, że jeśli w projekcie architektonicznym przewidziano wykonanie elewacji tynkowej, dobudowa warstwy z cegieł nie zawsze jest możliwa. Spowodowane to jest znaczną masą cegły, wymagającej odpowiednio przygotowanych fundamentów, które wytrzymają obciążenie dodatkowej warstwy muru.

W przypadku, kiedy ławy fundamentowe są na tyle szerokie, że dają możliwość domurowania warstwy cegieł, to ścianę można wznosić                na zastanych już fundamentach. Jeśli ich szerokość jest niewystarczająca, dopuszczalne jest ich poszerzenie w taki sposób, aby stworzyć podparcie pod mur z cegieł. Innym rozwiązaniem jest budowa warstwy z cegieł            na specjalnych konsolach ze stali nierdzewnej, które przenoszą obciążenia elewacji z cegieł bezpośrednio na ścianę konstrukcyjną (materiał z którego wykonana jest ściana musi charakteryzować się wysokimi parametrami pod względem wytrzymałości). Konsole przymocowuje się do ściany nośnej nad poziomem gruntu, co pozwala uniknąć prac ingerujących w podłoże.

Decydując się na płytki klinkierowe podczas renowacji, nie ma potrzeby poszerzenia ławy fundamentowej ani montażu konsol.

Konieczne jest za to odpowiednie przygotowanie podłoża, które powinno być gładkie, nośne i dokładnie oczyszczone z zabrudzeń. Na tak przygotowaną powierzchnię ściany należy nanieść warstwę kleju, przeznaczoną do mocowania płytek, a następnie rozpocząć ich układanie zaczynając od narożników (do ich wykonania stosuje się elewacyjne płytki narożne). Kolejnym krokiem jest naklejanie rzędami standardowych płytek, podczas czego należy zachowywać około 10 milimetrowe odstępy, które później zostaną wypełnione spoiną. 

Więcej na temat układania płytek klinkierowych w poradzie: Układanie płytek klinkierowych

Arch. Anna Marcjasz

Pracownia Projektowa ARCHIPELAG