Do wnętrza ściany trójwarstwowej wilgoć może przedostawać się zarówno poprzez parowanie z wnętrza domu, jak też w wyniku opadów atmosferycznych. Szczególnie zimą, gdy na zewnątrz jest temperatura ujemna, a w pomieszczeniach dodatnia, wewnątrz ściany dochodzi                do skraplania się pary wodnej – jest to tak zwany „punkt rosy”.

Zawilgocenie materiałów konstrukcyjnych oraz izolacyjnych zmniejsza właściwości termoizolacyjne, jak również prowadzi do korozji biologicznej ścian. Optymalna wentylacja powinna umożliwiać szybkie odparowywanie wody. W tym celu wprowadza się do struktury ściany trójwarstwowej szczelinę powietrzną, której szerokość wynosi najczęściej od 2 do 4 cm. Niemałe znaczenie ma również umiejscowienie szczeliny w stosunku            do fundamentów: powinna się ona zaczynać około 30 cm nad powierzchnią, a kończyć dopiero pod dachem.

Równie ważne jest rozmieszczenie otworów wentylacyjnych (pustych spoin) na górze i na dole warstwy osłonowej, których łączna powierzchnia              na każdym metrze kwadratowym powinna wynosić od 350 do 750 mm2. Rozwiązaniem alternatywnym dla pustych spoin są specjalne puszki, umożliwiające przepływ powietrza z zewnątrz do szczeliny i odwrotnie.        W miejscach przerwania ciągłości szczeliny powietrznej, takich jak                na przykład okna, otwory wentylacyjne wykonuje się także pod i nad nimi. Gwarantuje to cyrkulację powietrza na całej długości ściany.

Ściany trójwarstwowe można budować z pominięciem szczeliny powietrznej. Pod względem konstrukcyjnym występowanie lub brak szczeliny nie            ma żadnego znaczenia – różnica występuje wyłącznie w kontekście wentylacji.

W przypadku, gdy zrezygnowano z pozostawienia szczeliny, bardzo utrudnione (lub wręcz niemożliwe) jest odprowadzanie wilgoci z „punktu rosy”. Obecność szczeliny sprawia, że skroplona para wodna może spływać po zamontowanych w odpowiednim miejscu kapinosach na zewnątrz ściany. Jej brak powoduje akumulację wilgoci we wnętrzu.

Warto podkreślić, że nie każdy materiał izolacyjny wymaga wentylowania. Niektórzy producenci podają, że ich produkt może być stosowany                do budowy ścian trójwarstwowych bez szczeliny powietrznej, charakteryzując go jako nienasiąkliwy i odporny na wilgoć. Inni nakazują pozostawienie szczeliny, gdyż gwarantuje to optymalne wykorzystanie parametrów materiału. Można więc zdecydować się na zastosowanie wełny lub styropianu, niewymagających wentylacji. Należy jednak pamiętać o tym, że wilgoć wpływa również na ścianę osłonową, w szczególności na spoiny. Odprowadzanie wilgoci z wnętrza konstrukcji pomaga utrzymać estetyczną elewację przez wiele lat.